Poranne przemyślenia

Lubie nasze poranki. Nie przeszkadza mi nawet fakt, że moje dzieci wstają o 6... czasami nawet  przed. Przyzwyczaiłam się już do tego...

Nasze poranki są cudowne, niewinne i przesiąknięte bezwarunkową miłością. Miłością naszą do dzieci, dzieci do nas oraz co najważniejsze miłością rodzeństwa. Kiedy rano przychodzi do nas Jadzia żeby powiedzieć "dzień dobry"  i rzucić się z uśmiechem na twarzy na nas wiem,  że pomimo wszystkich przeciwności warto starać się dalej. Kiedy Kacprowy widząc Jadzie zaczyna chichrać i rzucać się na nią ażeby przywitać ją soczystym buziakiem, wiem że mam szczęście. Kiedy tak leżymy we czwórke i patrzę jak nasze dzieci przytulają się, a Jadzia opowiada Kacprowemu co jej się przyśniło to serce mi rośnie. Wtedy tak sobie myślę, że chyba dobrą drogę obrałam pomimo zgrzytów i nieporozumień między nimi. Kochają się, a co najważniejsze szanują. Każde jest inne. Jadzia totalna indywidualistka z milionem pomysłów w głowie, nie bojąca się powiedzieć tego co myśli. Kacprowy zawzięty, uczuciowy i uwielbiający się przytulać. Nie boi się ludzi i nowych miejsc. Tacy różni, tacy inni... Tacy nasi :)

Każdy dzień jest nauką życia razem. Każdy dzień jest wyzwaniem, któremu musimy podołać. Raz są lepsze, a raz gorsze dni. To normalne. Takie jest życie... W jednym domu żyją cztery różne osobowości. Każdy z innymi potrzebami, innym tokiem myślenia i innym sposobem radzenia sobie w różnych sytuacjach, z czego dwójka to jeszcze dzieci, których uczymy dopiero okazywania uczuć i radzenia sobie z nimi. A jednak dogadujemy się, akceptujemy i co najważniejsze kochamy!